Afgelopen donderdag werden we met SIOL 1 op een bijzondere manier welkom geheten door onze tegenstander. Op het moment dat wij rond 17.30 uur het sportpark betraden, liet men ons weten dat dit vroege tijdstip voor ons als SIOL geen probleem kon zijn, want ‘zoveel werken er toch niet bij jullie’.
Vorig weekend presteerde een clubscheidsrechter het om tijdens de pasjescontrole, bij het voorlezen van de namen van onze spelers van JO17-1, hoorbaar voor iedereen aan te geven dat hij blij was dat hij ‘eindelijk een Nederlandse naam mocht voorlezen’.
Drie maanden geleden, tijdens een uitwedstrijd van SIOL 2, ontving een speler van onze tegenstander een gele kaart vanwege een zware overtreding op een van onze spelers. Bij het verlaten van het veld in verband met de tijdstraf die dan geldt, roept deze speler ‘die gvd zwarte klootzakken’.
Twee maanden daarvoor komt iemand vlak voor aanvang van een thuiswedstrijd van SIOL 1 bij ons sportpark en reageert op de vraag om € 2,50 entree te betalen met de mededeling dat hij toch echt niet van plan is om entree te betalen om een stelletje Turken te zien voetballen.
Zomaar een opsomming van een aantal incidenten van het afgelopen half jaar. Maar zijn het wel incidenten en gebeurt dit zomaar? En nog belangrijker, hoe reageren we hierop met elkaar? De man die geen entree wilde betalen, hebben we vriendelijk doch dringend gevraagd om maar gewoon naar huis te gaan. Bij de speler die het blijkbaar nodig vond om zijn eigen onmacht te vertalen in taal als ‘zwarte klootzakken’ hebben we hemel en aarde moeten bewegen richting de KNVB om te voorkomen dat wij als SIOL gestraft zouden worden. Dit incident gebeurde namelijk 10 minuten voor tijd, SIOL stond met 4-0 achter en SIOL vond het verstandig om onder deze omstandigheden niet meer verder te voetballen om eventuele escalatie te voorkomen. De drie punten waren voor de tegenstander wat ons betreft. Dit had tot gevolg dat wij door de KNVB in het verdachtenbankje werden gezet, want wij hadden dit nooit mogen doen. Uiteindelijk heeft de tuchtcommissie ons een voorwaardelijke straf opgelegd. Daar was veel mailverkeer voor nodig, want in eerste instantie dreigde er een forse geldboete voor SIOL. Wat nog opvallender was, is het feit dat de speler die dit taalgebruik bezigde gewoon vrijuit ging, ondanks dat zowel de KNVB, de tuchtcommissie als de vereniging zelf wisten om wie het ging. Excuses zijn nooit gemaakt.
Afgelopen zaterdag heb ik het bestuur van de vereniging waar de scheidsrechter blij was dat hij eindelijk een Nederlandse naam mocht voorlezen op de hoogte gebracht van deze zeer dubieuze opmerking. De reactie beperkt zich tot op heden tot de opmerking dat het normaal zo’n aardige man is, maar excuses zijn nooit gemaakt.
Afgelopen donderdag heb ik het maar gelaten voor wat het is. Weer iemand hierop aanspreken, ik had er even geen zin meer in.
Later bedacht ik mij dat dit de slechtste reactie is die ik maar kan geven. Ook ik kijk dan de andere kant op, ook ik accepteer dan blijkbaar dat dit er tegenwoordig bij hoort, ook ik vind het dan blijkbaar ongemakkelijker om iemand hierop aan te spreken, dan dat ik mij ongemakkelijk voel bij de uitingen die gedaan worden. Wij zijn SIOL, wij zijn een club waar iedereen welkom is en wij zijn er trots op dat ook zoveel verschillende mensen, met zoveel verschillende achtergronden zich welkom voelen bij ons. We zijn daarmee een mooie afspiegeling van onze Cuijkse samenleving en laten zien dat sport ook echt verbindt en verbroedert. Laten we dit soort gedrag dan ook niet accepteren en laten we elkaar hierop aanspreken en laten we dat ook normaal vinden. Net zoals ik het ook normaal vind als wij als vereniging worden aangesproken wanneer bij onze teams zaken niet verlopen zoals dat hoort, want ook dat gebeurt.
Laten we in ieder geval met elkaar een duidelijk statement maken: dat racisme niet op een voetbalveld thuishoort. Laten we dat ook met elkaar zo uitdragen en laten we vooral niet de andere kant op kijken!
Rob Hoffmann
Voorzitter SIOL
