De stand was op dat moment 1-2 voor CITO. Het eerste uur was SIOL minimaal gelijkwaardig aan de nummer 3 uit Oss, die zich in de winterstop ook nog versterkt hebben met spelers als Dorde Pupovac, een speler met veel ervaring op een hoog niveau in binnen- en buitenland. Het eerste uur was er echter weinig van te merken dat dit een wedstrijd was tussen de nummer 3 en de nummer 12, sterker nog de echt grote kansen waren in die periode voor SIOL. Zo stond in de 20^e minuut Owen Blokland oog in oog met keeper Daan Willems van Cito, maar wist hij helaas niet te scoren.


Ook had SIOL in die periode zeker 2 keer recht op een strafschop, maar scheidsrechter Hendriks vond het de hele wedstrijd al moeilijk om de spelers van Cito op dezelfde wijze te behandelen als de spelers van SIOL, die bij elk klein dingetje werden teruggefloten. Het feit dat spelers van CITO ook verbaal helemaal los mochten gaan richting de assistent-scheidsrechter van SIOL, wekte eveneens verbazing. Het bevestigde het meten met 2 maten en laat ook een patroon zien, want bij de heenwedstrijd in Oss was dit ook al het geval en vond de scheidsrechter daar het ook heel lastig om beide teams op een gelijke wijze te behandelen; van de fifty-fifty beslissingen ging er vandaag niet 1 naar SIOL! Het is ook al vreemd dat scheidsrechters het prima vinden dat er tijdens de wedstrijd gewoon gewisseld wordt van assistent-scheidsrechters, en dat gebeurt dan soms niet 1 keer maar wel 4 keer in een wedstrijd.

Terug naar de wedstrijd, SIOL leek deze in 10 minuten uit handen te geven, want na een 1 uur spelen wist CITO in korte tijd 2 keer te scoren en leek de wedstrijd daarmee gespeeld. Het was echter Djavano Amunupunnjo die de spanning terug in de wedstrijd bracht met een mooie lob over de CITO-keeper.

En net toen SIOL wilde aanzetten voor een slotoffensief, sloeg het noodlot toe. Op het middenveld zette Sander van Hees stevig in voor een duel, maar trok daarbij op het laatste moment zijn been gedeeltelijk in, terwijl de tegenstander dat niet deed. Een zeer ongelukkige botsing, waarbij Sander dus zich zwaar blesseerde. Het moet duidelijk zijn dat hier geen blaam uit gaat richting wie dan ook, de wedstrijd was verder ook sportief, dat blijkt ook uit het feit dat er slechts 2 gele kaarten zijn gegeven. Het duurde bijna 45 minuten alvorens Sander met de ambulance richting het ziekenhuis kon en dat betekende dat scheidsrechter Hendriks de wedstrijd definitief moest staken. Het is aan de KNVB om te besluiten wat er moet gebeuren met het restant van de wedstrijd; minimaal 6 minuten en dan nog de blessuretijd.

Het is bijzonder zuur om vervolgens te moeten constateren dat scheidsrechter Hendriks onder deze omstandigheden het nog nodig vond om Sander van Hees achteraf alsnog de rode kaart te geven, met name ook herhaalde aandringen van een aantal spelers van CITO.  Zoals aangegeven, zette hij het duel stevig in, maar trok hij zijn been wel terug op het laatste moment en zoals het er nu uitziet zal hij voor heel lange tijd uitgeschakeld zijn. Het versterkt het gevoel dat er soms met twee maten gemeten wordt en getuigt in ieder geval van weinig inlevingsvermogen. En hoe ver ga je als speler om maar te blijven zeuren om een (rode) kaart, terwijl die speler met gigantische pijn ligt te wachten op een ambulance ......., want als die resterende minuten nog gespeeld moeten worden, dan is het toch wel fijn als SIOL maar met 10 man op het veld staat om die 1-2 achterstand proberen recht te buigen. Soms is voetbal helemaal niet zo mooi.